Bescherming van de spelers

De wet van 1999 heeft er in grote mate toe bijgedragen om prioriteiten bij de bescherming van de spelers te stellen. Zo werden er regels opgesteld om meer bepaald de financiële risico’s van het spel te verminderen.

We vermelden hieronder de belangrijkste elementen betreffende de bescherming van de spelers.

Het aantal casino’s werd beperkt tot 9 en dat aantal mag in geen geval overschreden worden. Vervolgens werden er leeftijdslimieten voor de toegang tot de verschillende etablissementen ingesteld (men moet minimum 21 jaar zijn om een casino of een speelautomatenhal binnen te mogen, en minimum 18 jaar om deel te nemen aan een spel in een drankgelegenheid).
Een belangrijk element van de financiële bescherming is dat elke speler zich de toegang tot een casino of een speelautomatenhal kan doen verbieden. De speler moet zelf de aanvraag aan de Kansspelcommissie richten. ()
Een speler met grote financiële problemen kan een beroep doen op het systeem van het voorlopig bewind. Die procedure geeft de speler die zijn eigendom niet kan beheren, de mogelijkheid om een beroep te doen op de diensten van een vermogensbeheerder die zich over zijn patrimonium ontfermt. Het voorlopig bewind kan er inderdaad voor zorgen dat de financiële situatie van een persoon in moeilijkheden verbetert, maar ze laat de speler ook de mogelijkheid om een aantal daden te stellen binnen het raam van het dagelijkse beheer van zijn geld.
Sinds kort wordt de speelverslaving als een echte ziekte erkend die verhindert dat het individu controle over zijn daden heeft. Die visie geeft het individu de mogelijkheid om gebruik te maken van de zogenaamde “collectieve schuldregeling”. Om van kracht te worden, moet die procedure door de speler zelf opgestart worden en het akkoord krijgen van alle schuldeisers en van de magistraat bij wie de aanvraag ingediend is. Ze veronderstelt ook een onberispelijke houding van de speler, zoals het verbod voor die laatste om nieuwe schulden aan te gaan voor al zijn schulden afbetaald zijn.
Elke vorm van lening of krediet (in geld of in natura) door de organisator van het kansspel is verboden. We wijzen er echter op dat het gebruik van kredietkaarten sinds kort in casino’s toegelaten is.
Het is verboden om reclame voor kansspelen te maken in drankgelegenheden. Casino’s daarentegen kunnen dat wel, maar zonder het spelen aan te moedigen. In onze ogen is het echter moeilijk uit te maken of een reclame al dan niet aanzet tot spelen. Onderzoek naar reclame heeft overigens aan het licht gebracht dat die vaak op een subtiele manier werkt om de doelgroep tot consumptie aan te zetten. De middelen die de reclame gebruikt, zijn niet altijd duidelijk voor iemand die geen expert ter zake is.
Wat de preventie betreft: binnen de etablissementen moet informatie over de spelverslaving en over organisaties die actief zijn op het vlak van de psychologische en sociale gezondheid, duidelijk zichtbaar zijn (in de vorm van folders).
Ten slotte wijzen we erop dat er normen ingesteld zijn voor de maximumverliezen per speler en per uur. Een speler mag bijvoorbeeld gemiddeld niet meer dan 70 euro per uur verliezen bij automatische kansspelen in een casino, 25 euro per uur bij diezelfde spelletjes in etablissementen van klasse II, en 12,50 euro per uur in drankgelegenheden.